Uzależnienie od Internetu osób dorosłych
Leczymy uzależnienie od Internetu, z którym boryka się coraz więcej osób – także w wieku dorosłym, a nawet emerytalnym. Problem ciągłej i niekontrolowanej potrzeby dostępu do sieci mają osoby zarówno pracujące z użyciem telefonów i komputerów, jak i te, wykorzystujące je „jedynie” w czasie wolnym. Warto rozpoznać problem u siebie lub swoich bliskich i zdecydować się na sprawne wdrożenie leczenia, może ono bowiem wykluczyć trudne do odwrócenia stany, wpływające zarówno na życie chorego, jak i jego rodziny, współpracowników czy przyjaciół.
Uzależnienie od telefonu i komputera
W przypadku uzależnienia od telefonu i komputera najważniejsza jest samoświadomość – osoby uzależnione muszą zdać sobie sprawę z tego, że spędzają zbyt wiele czasu przed ekranami, podświadomie sięgają do nich bez powodu, odczuwają lęk i niepokój, kiedy nie mogą tego zrobić, a także przekładają te czynności ponad relacje z bliskimi, pracę czy codzienne obowiązki. Objawy przypominają uzależnienie od hazardu, alkoholu i narkotyków oraz są równie niebezpieczne w skutkach, jeśli chory nie sięgnie po pomoc.
Uzależnienie od gier komputerowych i portali społecznościowych
Osoby uzależnione od gier komputerowych i sieci muszą zdać sobie sprawę z tego, że są chore, a następnie wykazać chęć podjęcia leczenia. Komputery są niezbędnym narzędziem w szkole i pracy, dlatego naszym celem jest znalezienie „złotego środka”, aby pogodzić korzystanie z sieci z realnym życiem. Podejmujemy się terapii również w sytuacji, gdy mamy do czynienia z uzależnieniem od portali społecznościowych, a także ciągłą potrzebą sprawdzania telefonu (bez prostej w sformułowaniu przyczyny). Pomagamy w zrozumieniu problemu, znalezieniu jego źródła, a także nauce radzenia sobie z nim.
Jakie są przyczyny uzależnienia od Internetu?
Choć nałogi często są wynikiem wewnętrznych problemów, tak mogą mieć odzwierciedlenie także w otaczającej nas rzeczywistości. Tak jak w przypadku leczenia lekomanii, tak i tutaj niezbędna jest całkowita kontrola nad nową sytuacją. Osoby uzależnione od sieci i komputera uciekają od problemów życiowych, powoli wycofując się z życia społecznego i zawodowego. Siecioholizm, z racji tego, że jest wynikiem innych zaburzeń psychologicznych, wymaga uczestnictwa w długoterminowej terapii z doświadczonym specjalistą.
Przyczyn siecioholizmu należy upatrywać przede wszystkim w:
- samotności i wyobcowaniu społecznym;
- chęci wynagrodzenia sobie braków w różnych sferach życia;
- braku umiejętności radzenia sobie ze stresem;
- zaburzonym postrzeganiu własnej osoby.
Do czego może prowadzić uzależnienie od Internetu?
Uzależnienie od Internetu przede wszystkim uderza w życie prywatne. Dzisiejsza rzeczywistość często wymaga bowiem dużego zaangażowania w pracę oraz codzienne obowiązki. Efektem tego jest niewiele czasu wolnego, który można przeznaczyć na partnera, dzieci czy przyjaciół. Jeśli każdą wolną minutę uzależniony przeznacza na wpatrywanie się w ekran, to szybko i niestety trwale mogą zostać nadszarpnięte jego relacje z najbliższymi. Do tego dochodzi brak czasu na dbanie o siebie i swoje zdrowie, co szybko zacznie odbijać się na ogólnej kondycji organizmu.
Brak umiejętności odróżnienia świata wirtualnego od rzeczywistego niesie ze sobą wiele niebezpieczeństw, w tym osłabienie więzi z bliskimi czy zaniedbanie służbowych obowiązków. W skrajnych przypadkach może się to wiązać z utratą pracy i znacznym pogorszeniem stanu materialnego Pacjenta. Rany zadane bliskim w momencie wyboru ekranu odbiją się na każdym związku, a czas zabrany dzieciom na rzecz nowej gry czy aplikacji pozostanie w ich pamięci na zawsze. Daj sobie pomóc i odzyskaj wiarę w siebie oraz swoje możliwości. Wybierz realne życie.
Jaki jest główny cel leczenia uzależnienia od Internetu?
Głównym zadaniem terapii, którą przeprowadzamy w naszym ośrodku, jest uświadomienie osobom uzależnionym, w czym tkwi problem i do czego może doprowadzić jego zaniedbanie. Jeśli terapia będzie przymusowa, efekty będą niestety krótkotrwałe lub nie będzie ich wcale. Szczegółowe wyjaśnienie tego zagadnienia sprawia, że osoby chore odczuwają chęć poprawy swojej sytuacji życiowej i czują własną potrzebę poradzenia sobie z problemem.