Czym różni się uzależnienie fizyczne od uzależnienia psychicznego?

Istnieją dwie główne kategorie uzależnień — fizyczne i psychiczne. Kluczowe różnice między nimi wynikają z przyczyn powstania uzależnienia, objawów oraz procesu leczenia. Każde uzależnienie wymaga indywidualnego podejścia oraz wsparcia specjalistów w procesie zdrowienia i ma znaczący wpływ na życie osoby uzależnionej.

Uzależnienie fizyczne

Uzależnienie fizyczne jest często wywołane przez substancje psychoaktywne, takie jak alkohol, narkotyki czy leki. Główną przyczyną tego typu uzależnienia jest wprowadzenie do organizmu substancji, która wpływa na funkcjonowanie mózgu oraz układu nerwowego. Z czasem organizm przyzwyczaja się do obecności danej substancji i gdy zostanie ona odstawiona, pojawiają się objawy abstynencji, które mogą być bardzo różne i zależą od specyfiki danej substancji oraz stopnia uzależnienia. 

Proces leczenia uzależnień często obejmuje detoks, czyli stopniowe i kontrolowane odstawienie substancji uzależniającej pod nadzorem specjalistów. Ten etap leczenia ma na celu złagodzenie objawów abstynencji oraz przywrócenie równowagi w organizmie. W dalszej części terapii stosuje się także wsparcie psychologiczne oraz farmakologiczne w celu utrzymania trwałości procesu zdrowienia.

Uzależnienie psychiczne

W przeciwnym biegunie znajduje się uzależnienie psychiczne. Przyczyną tego typu uzależnienia jest silny przymus do wykonywania określonej czynności lub zachowania, który sprawia przyjemność i daje poczucie ulgi lub ucieczki od problemów, emocji czy stresu. Przykładami uzależnień psychicznych są hazard, zakupy kompulsywny, nadmierne jedzenie czy korzystanie z Internetu. Objawy uzależnienia psychicznego są mniej konkretne i wynikają głównie z tego, że osoba uzależniona nie jest w stanie kontrolować swojego zachowania. 

Leczenie uzależnienia psychicznego opiera się przede wszystkim na terapii psychologicznej, która ma na celu zrozumienie przyczyn uzależnienia oraz naukę nowych sposobów radzenia sobie ze stresem, emocjami i innymi problemami życiowymi. Często korzysta się również z metod terapii grupowej, które umożliwiają wsparcie ze strony innych osób borykających się z podobnym problemem.